Streven naar een wereld waar barbecue saus niet hoeft, maar kan!

Ik weet niet wat het precies is, maar altijd als Ilyas en ik in dezelfde ruimte zijn komen we tot geniale, vaak briljante ontdekkingen of maken we net zo geniale plannen. Misschien is het door ons socialistisch kameraadschad, onze haast identieke hiphop smaak (alleen over de plaatsen in de Nederlandse top drie zijn wel eens discussies. Moet natuurlijk, Winne-Fresku-Jiggy zijn!) of onze gezamenlijke sociale media pshygoloog Josine die ons altijd ondersteund bij grote problemen.

Iets maakt een dynamiek waarin unieke dingen tot stand komen. Zo ook vandaag, ik was bij Ilyas om te werken aan een rapport, namens ROOD, genaamd: MBO verdient beter. De titel zegt afdoende over de inhoud van het rapport. Tijdens het maken hadden we het -natuurlijk- ook nog over een aantal andere zaken. Hiphop, samenwonen en ook de gevolgen van een socialistische samenleving kwamen vandaag aan bod.

Zo kwam Ilyas vandaag tot de conclusie dat in een socialistische maatschappij barbecue saus optioneel zou worden. Toen ik dit vandaag op Twitter zette leverde dit nogal wat vragen op, logisch eigenlijk. De opmerking verdient echter meer waarde dan die van een uit de lucht getrokken zin.

Bij deze dan ook de redenering waaruit volgt dat, geloof het of niet, barbecue saus in een socialistische maatschappij optioneel wordt. We kennen in onze maatschappij een aantal kapitalistisch ingestelde fastfood ketens. Als voorbeeld nemen we de voor iedereen bekende MacDonalds. Iedereen vindt het wel eens lekker om een hamburger of kipnuggets bij dit 'restaurant' te kopen. We moeten echter allemaal bekennen dat het vlees en de kip van de MacDonalds op het smaak spectrum dichter bij plastic dan bij een lekker stukje mals vlees dan wel kip zit. Dit komt omdat MacDonalds een onderneming is die streeft naar winst maximalisatie, ze willen de kosten van hun producten zo laag mogelijk houden. Om de plastic smaak dan toch te compenseren krijg je bij je aankoop een lekker bakje saus, wat ervoor zorgt dat je toch niet enorm teleurgesteld maar enigszins blij de MacDonalds weer verlaat.

Maar stel je nou voor! Een socialistische samenleving, waar niet de winst maximalisatie maar de mens centraal staat. Een samenleving waarin ketens als MacDonalds niet kiezen voor het goedkoopste, maar het aller-aller-aller malste en lekkerste stukje vlees of kip. Vlees of kip waar je gewoon van kan genieten. Zodanig dat de barbecue saus zelfs overbodig en zo dus optioneel wordt!

Om dan nog maar niet over de effecten voor de medewerkers van de MacDonalds te spreken als we overstappen op een socialistische samenleving. Maar voor nu, streven naar een wereld waar barbecue saus niet hoeft, maar kan!

Hoe ROOD en Nepal samenkwamen

Afgelopen zondag, 1 juni was de algemene leden vergadering van ROOD. De jongere afdeling van de SP. Op deze ALV kozen we als vereniging ook een nieuw bestuur, iets waar ik me voor gekandideerd had. Vanuit de zaal kwamen een aantal vragen, een iemand legde de kandidaten een stelling voor. 'Werkt 100% socialisme', hiermee doelend op het gegeven dat veel mensen zeggen dat bij 100% socialisme de drijfveer om bijvoorbeeld arbeid te verrichten weg valt.

De week voor deze ALV was ik in Nepal. Een ontzettend gaaf land, met de hoogste top van de wereld en mensen die figuurlijk in het diepste dal leven wat wij ons zouden kunnen voorstellen. In Nepal zag ik de schrijnende ongelijkheid die er in onze wereld is. Ter ondersteuning: een kwart van de Nepalese bevolking leeft onder de armoede grens (mensen die voor minder dan 1.25$ per dag rond moeten komen), in de hoofdstad van de stad heeft men ongeveer een uur in de week water, niet wetend wanneer dit uur zal zijn en daarnaast heeft het land niet eens een grondwet.

Tijdens onze reis in Nepal hebben mijn vader en ik ook een trektocht gemaakt. We deden dit met een gids en hij vertelde ons zijn levens verhaal. Hij vertelde dat zijn vrouw tijdens de geboorte van haar eerste zoon (op 21e jarige leeftijd) het leven was verloren omdat zij teveel bloed verloor. Dit verhaal is eigenlijk precies het verhaal van mijn geboorte, waar mijn moeder het op het nippertje overleefde omdat zij dankzij de bloedbank op tijd bloed kreeg. Het verschil, ik heb een moeder, mijn Nepalese leeftijdsgenoot niet. Ondanks de ellende die onze gids in zijn leven had meegemaakt was hij ongelofelijk gelukkig. Dat is iets wat mij raakte. Hij was niet rijk, was zijn vrouw verloren en kan vaak niet bij zijn kinderen zijn maar was een gelukkig man.

Ik vroeg hem tegen wie hij op keek. Hij antwoordde dat hij op keek tegen mensen die veel goeds doen voor anders. Mensen met een 'goed hart' zei hij. Niet mensen met geld, maar mensen die goed voor andere waren antwoordde hij.

Daarmee had hij de kern van mijn antwoord tijdens de algemene leden vergadering van ROOD te pakken. 100% Socialisme werkt. De drijfveer veranderd. De drijfveer hoeft geen geld te zijn. De drijfveer kan ook het goed voor andere zorgen zijn. Waardoor andere tegen je op kijken.

We kunnen nog een hoop leren van de Nepalese normen en waarden. Om dan maar te eindigen met een quote van onze gids: 'In mijn land kennen we 123 kasten, spreken we 125 talen en hebben we ontelbare religies. Maar ik zal je altijd zeggen, we hebben allemaal rood bloed. We zijn allemaal gelijk!