'Ons Frans'

Aan mijn Brabantse wortels heb ik een hoop te danken, zo bijvoorbeeld het mooie taalgebruik uit het Zuiden. Brabanders hebben een sterk groepsgevoel, je bent daarom als snel 'ons Tom'. 'Ons Tom' ben ik echter alleen in huize van der Meijs, bij opa en oma.

Toch heeft iemand het voor elkaar gekregen 'ons' van heel Brabant te zijn. Nee, ik heb het niet over Guus Meeuwis, Theo Maassen of Cocu. Ik heb het over 'ons Frans', want naast mijn kennis over het prachtige taalgebruik, snap ik als geen ander de breed-gedeelde liefde voor Frans, ook wel 'ons Frans', 'Fransie' of 'FB'. Frans Bauer. Een fenomeen in het Zuiden, maar niet alleen daar, ook onze oosterburen hebben een plekje van 'ons Frans' in het hart.

Helaas heb ik veel vrienden die de liefde voor 'ons Frans' niet snappen. Om de strijdende enkelingen die het 'bebauber' zijn proberen over te dragen te steunen, hier een inhoudelijke onderbouwing waarom 'ons Frans' zo'n fenomeen is.

Op negenjarige leeftijd bracht 'ons Frans' zijn eerste single uit. Weinige beginnen zo vroeg al, maar bij Frans was het talent snel ontdekt. In 1997 sleepte Frans zijn eerste nummer een in de top honderd binnen, met zijn album 'Weil Ich Dich Liebe'. Nooit stond een Duitstalig album zo hoog in de Nederlandse top honderd. We mogen dus wel zeggen dat ons Frans een grote rol heeft bijgedragen in de verbroedering tussen Nederland en Duitsland na de oorlog, iets wat niet voor iedereen is weggelegd.

De jaren hierop volgend maakt Frans hit na hit, neem zijn nummer een hit-noteringen:

'n Ons geluk	06-10-2003	11-10-2003	1(12wk)	50
Frans Bauer & Corry Konings	1999	29-05-1999	1(1wk)	21	met Corry Konings
Daar heb je vrienden voor	2004	16-10-2004	1(1wk)	42
Frans & Marianne	2008	24-10-2008	1(1wk)	19	met Marianne Weber / Platina
Gloednieuw	28-10-2011	05-11-2011	1(1wk)	18
De mooiste jaren komen nog	2013	19-10-2013	1(1wk)	1*
Wat ik je zeggen wil	1998	18-04-1998	1(2wk)	23
Samen met jou	1999	02-10-1999	1(2wk)	20
Dicht bij jou	21-10-2002	26-10-2002	1(2wk)	63
Voor altijd	20-10-2006	28-10-2006	1(2wk)	27
Voor jou	1996	31-08-1996	1(3wk)	45
Frans Bauer & Marianne Weber	1997	26-04-1997	1(3wk)	27

Hier blijft het echter niet bij. Op 29 april 2004 wordt Frans zelfs benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau door Beatrix. Mocht het nog niet genoeg zijn? Neem dan een keer een kijkje op de site van deze held, in de fanclub is zelfs een chat box aanwezig!

Frans Bauer, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, beroemd in Duitsland, Oostenrijk, België en Nederland, ook wel bekend om zijn verbroedering met onze oosterburen. Ons Frans is een volksheld, om-onstreden. 'Ons Frans' zal er zijn, in voor- en tegenspoed. 

'De' leven. Waarom?

De leven. De naam van deze blog, ook de naam van een nummer. Een kleine uitleg waarom ik mijn blog zo heb genoemd en waarom het nummer zo'n inspiratie vormt. 

Het nummer 'de leven' van Sef. Nu vond ik Sef persoonlijk nooit zo'n grote rapper, maar na zijn uitleg over de betekenis aan 'de leven' heeft hij bij mij een hele hoop waardering gewonnen.

Sef legde namelijk uit waarom hij koos voor het woord 'de' in plaats van het grammaticaal correcte 'het'. Hij koos voor 'de' omdat hij 'het' veel te veraf vond klinken, alsof het al klaar zou zijn. Met 'de' kiest Sef voor een leven waar hij midden inzit, veel heeft meegemaakt en nog veel moois mee gaat maken.

Om Sef zijn betekenis aan de titel van het nummer wat kracht bij te zetten, hier een stuk uit het nummer: 

'Als het morgen over is
En er helemaal niks meer over is
Dan kan ik zeggen dat ik heb geleefd
En dat ik meer ben vergeten dan je weet, snap je?
Stapje voor stapje dichterbij het einde
Jij leeft je leven, ik leef de mijne
En mijne is bijna met geen pen te beschrijven
Daarom flitsen in me hoofd allemaal lijnen voorbij als HSL-treinen
Of sneller, Concordes waarschijnlijk.
Nergens spijt van, alles was mooi
Ook de dalen, en die andere zooi
Alles gepakt, niks laten liggen
De vijver van de leven heb ik leeg zitten vissen
Ik heb niks gemist
Echt helemaal niks'

Ik vind het mooi dat Sef door een 'fout' lidwoord een woord een andere betekenis kan geven. 

Laten we doen wat Sef rapt, 'de vijver van het leven leeg gaan vissen'. Laten we 'de' leven gaan leven, zoals Sef het zo mooi beschrijft! 

Soms is het leven zo simpel, 'het is eigenlijk veel fijner om gewoon normaal te zijn'.

Ik heb een terugkomend ritueel, zo'n drie a vier keer per jaar ruim ik mijn kamer volledig op. Bijzonder genoeg komt dit ritueel altijd voor in mijn toetsweek. De een noemt het studie-ontwijkend gedrag, de ander noemt het pure toeval.

Nu ik toch mijn kast aan het opruimen was, kwam ik een oude, regenboog-gekleurde map tegen met hierin allemaal losse papiertjes. Om schoon schip te maken besloot ik ze maar eens te bekijken en de rest weg te gooien. Het was mijn basisschool map. In deze map vond ik iets moois, een verhaal dat ik schreef in groep 7, van Tom Roozen, voor meester Sascha. Comic Sans lettertype veertien schat ik zo. Gevonden in de kast, nu van Tom Roozen, voor iedereen.

'De man die alles wou'

Er was eens een man. Zijn naam was Kees. Kees was 36 jaar. Hij wou van alles. Maar er waren drie dingen die hij echt graag wou. Dat waren drie dingen met allen drie een eigen categorie. Deze drie categorieën had hij, hij wou iets hebben, hij wou iets of iemand zijn en hij wou iets doen. Hij wou een hele snelle auto hebben maar hij had geen rijbewijs. Hij wou een popster zijn maar hij kon niet zingen. En hij wou een wereldreis makken maar hij had geen geld om dit te betalen. Kees dacht eens na over zijn wensen en problemen bij zijn wensen. Hij dacht eerst over zijn eerste wens na zijn hele snelle auto. En op eens kwam hij op een idee. Hij dacht, als ik nou eens naar een school ga waar ik een rijbewijs kan halen, als ik die dan haal leen ik van de buurman zijn snelle auto en kan ik een dagje lekker scheuren in een snelle auto. Dus wat deed hij, hij ging naar de school waar je een rijbewijs kan halen en zei, ik wil graag een rijbewijs halen. De mevrouw achter de balie zei, dat kan dan moet je op les komen. Dan moet je drie lessen volgen en als je dan goed bent krijg je een rijbewijs. Kees begon gelijk aan zijn lessen en haalde zijn rijbewijs, hij vroeg de volgende dag aan de buurman of hij zijn snelle auto mocht lenen voor een dag. Dat vond de buurman goed. Dus een wens van Kees was in vervulling gekomen. Een week later dacht hij aan zijn tweede wens een popster te worden en hij vond he heel moeilijk om hier een oplossing op te vinden maar uiteindelijk bedacht hij iets hij zou op zangles gaan en als hij dan kon zingen werd hij popster. Dus wat deed hij, hij ging naar de zangschool en leerde zingen. Een week later vond hij een band hij schreef een popnummer en werd erg beroemd. Een jaar later is hij gestopt met zingen omdat hij zoveel geld had verdiend dat hij nooit meer hoefde te werken. Zo was gelijk ook zijn laatste wens in vervulling gegaan hij had namelijk genoeg geld voor een wereldreis. Een maand later ging Kees op wereldreis hij kwam na drie maanden weer terug. Kees zijn wensen waren alle drie vervult en dacht er nog eens over na en hij dacht het is eigenlijk veel fijner om normaal te zijn.

Blog.

Een blog beginnen, een al eerder gemaakt plan waar ik nooit aan begon. Toch denk ik net als vele anderen dat ik met mijn mening of belevenissen een ander een glimlach of een frons kan geven. 

Al gebeurt dat niet, dan heb ik altijd een plek om terug te lezen hoe mijn leven 'toen' was. Omdat ik niet iedereen dood wilde gooien met een politiek stuk, keek ik door mijn mooie verhalen bundel. Het was lastig kiezen maar na enige tijd peinzen besloot ik een verhaal van Stefan Klein met jullie te delen. 

Het is misschien vooraf verstandig om te vertellen wanneer ik dit verhaal kreeg, het was de zomer van 2012. De zomer waarin Bizar ontstond en er ontzettend veel moois is gebeurd. Deze zomer kende talloze mooie avonden, vaak met talloze minder mooie ochtenden als gevolg. Dit verhaal kreeg ik op een mooie zomer ochtend, in 2012. Nu ook, voor u.

"Ik voel een druppel vloeien uit mijn traanbuis, terwijl hij de lange weg over mijn wangen aflegt, gedwongen door de zwaartekracht, moet ik nadenken over het leven en het nu ervan. Wat voor lange weg nemen wij af en wat heeft het voor nut als ons leven, onze ervaringen en kennis wegdruppelen als een traan op een amusementsloze zaterdagavond. Niets meer dan een klein en nooit meer waarneembare vlek achterlatend op de vloer dat 'het universum' heet. Is al de pracht die we ervaren hebben genoeg geweest om te kunnen zeggen dat we alles eruit hebben gehaald dat er in zit of hebben we gefaald en moeten we met schaamte terugkijken op de tijd die als gif onze zielen heeft verouderd en als een dodelijk virus ons nuchter en verstandig maakt. Tijd blijft gevaarlijk, teveel is dodelijk. Ik probeer het te stoppen maar mijn klok blijft draaien. Terwijl ik mijn traan die de eindhalte van mijn kin heeft bereikt afveeg met een tissue, besef ik dat we zoveel mogelijk moeten genieten voor we vergiftigd zijn, hou van het leven ook al haat het jou." - Stefan Klein.